Bötzje flattere em Wind. Dat es löstich anzosin. Vun Schießer bis Rheumalind Mer luurt ens jän dohin. Se hange all en einer Reih beim Nohber op de Ling. Mache Slip es och dobei un nit zo üvversin. Schinkewärmer vun Format, die dun sich schwer, e besje stief. Och de besondere Aat Bermudas für et Liev. Ungerbotz, ov se et möje? Han bestemp ihr Pflicht jedonn. Se müsse hange för zum Drüje, jetz em Wind ov en de Sonn. Dä Fröhjohrswind hät Spass dodran, met Bötzjer jet zo spille. Dat kleinste grad nen Salto mäht. Es war sein letzter Wille. Se wibbele un freue sich un schöckele her un hin, su frei vun aller Sorgsamspflicht, endlich kein Fott ens mih zo sin.